توی یک دیوار سنگی.دوتا پنجره اسیرن.دوتا خسته دوتا تنها

یکیشون تو یکیشون من.دیوار از سنگ سیاهه.سنگ سرد و

سخت خارا.زده قفل بی صدائی.به نمای خسته ی ما.

نمیتونیم که بجنبی.زیر سنگینی دیوار.همه ی عشق من و تو

قصه است قصه ی دیوار.

همیشه فاصله بوده.بین دستای من و تو.با همین تلخی

گذشته.شب و روزای من و تو.راه دوری بین ما نیست.اما باز

اینم زیاده.تنها پیوند من و تو.دست مهربونه باده.ما باید اسیر

بمونیمزنده هستیم تا اسیریم.واسه ما رهائی مرگه.

تا رها بشیم میمیریم..کاشکی این دیوار خراب شه

من و تو با هم بمیریم.توی یک دنیای دیگه.دستای همو بگیریم

شاید اونجا توی دلها.درد بیزاری نباشه.میون پنجره هاشون

دیگه دیواری نباشه...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: